-
1 roztkliwić się
сов.растро́гаться, умили́тьсяroztkliwić się się nad czymś — растро́гаться че́м-л., умили́ться чему́-л.
Syn: -
2 roztkliwić\ się
сов. растрогаться, умилиться;\roztkliwić\ się się nad czymś растрогаться чём-л., умилиться чему-л.+rozczulić się, rozrzewnić się
-
3 roztkliwiać się
(-wiam, -wiasz)* * *ipf.roztkliwić się pf. be touched l. moved, sentimentalize, become l. get maudlin (nad kimś/czymś about l. over sb/sth); roztkliwić się nad czyimś losem feel sorry for sb, pity sb.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > roztkliwiać się
-
4 roztkliwiać się
roztkliwiać się [rɔstklivjaʨ̑ ɕɛ], roztkliwić się [rɔstkliviʨ̑ ɕɛ]\roztkliwiać się nad kimś/czymś Mitleid für jdn/etw empfinden, jdn/etw bemitleiden -
5 roztkliw|ić
pf — roztkliw|iać impf Ⅰ vt to move- roztkliwiła mnie ta historia this story has moved me deeplyⅡ roztkliwić się — roztkliwiać się (rozrzewnić się) to sentimentalize- roztkliwić się nad kimś/czymś to sentimentalize about a. over sb/sthThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > roztkliw|ić
См. также в других словарях:
rozczulić — dk VIa, rozczulićlę, rozczulićlisz, rozczulićczul, rozczulićlił, rozczulićlony rozczulać ndk I, rozczulićam, rozczulićasz, rozczulićają, rozczulićaj, rozczulićał, rozczulićany «wywołać u kogoś wzruszenie; rozrzewnić, roztkliwić» Rozczulić kogoś… … Słownik języka polskiego
